RITTER DENE VOSS

Thomas Bernhard schreef RITTER DENE VOSS in 1984 voor de toneelspelers Ritter Dene en Voss en noemde het stuk ook zo. Vijfentwintig jaar later doet Dood Paard het met Heijens, Claessens en Topper.

Het stuk speelt zich af in een exorbitant rijke, incestueuze, in zichzelf gekeerde familie die bestaat uit twee zussen en een broer. De zussen wonen nog steeds in het ouderlijk huis en hebben een baantje als actrice bij het Josephstadttheater waar hun oom hen ingekocht heeft. De broer is losjes gebaseerd op Wittgenstein en leeft in een psychiatrische inrichting de Steinhof waar hij schrijft aan zijn filosofische werken. Aan het begin van het stuk heeft een van de zussen de broer naar huis gehaald om weer thuis te komen wonen.

Dit is het tweede Oostenrijkse stuk dat Dood Paard speelt en ook nu gaat het over de onmogelijkheid van de individuen om hun leven vorm te geven en onmogelijkheid om zich te handhaven in de maatschappij. De verhoudingen zijn ziekelijk en masochistisch. Een loodzware thematiek in een geestige dialoog.

‘Humor is geen emotie maar een manier om naar de wereld te kijken.’
Wittgenstein