Kwartet

In februari 2019 maakte Dood Paard in korte tijd even tussendoor het legendarische Kwartet (1980) van Heiner Müller in Frascati Amsterdam, gespeeld door Manja Topper, Kuno Bakker en Michiel Weidner (cello).

Müller liet zich voor Kwartet inspireren door de brievenroman Les liasons dangereuses van Pierre Ambroise François Choderlos de Laclos uit 1782. De hoofdfiguren, vicomte de Valmont en marquise Merteuil, behoren tot de laatste vertegenwoordigers van het decadente Ancien Regime, dat 7 jaar na het verschijnen van het boek op hardhandige wijze omver werd geworpen tijdens de Franse Revolutie.
Les liasons dangereuses is een verzameling brieven tussen twee (ex) geliefden en hun (potentiele) minnaars en minnaressen. De vicomte de Valmont en de marquise Merteuil zijn als twee roofdieren op jacht naar een prooi, niet alleen voor zichzelf maar ook voor elkaar en in dit duivels spel poken ze het vuur van de lust bij elkaar op. 
In Kwartet brengt Müller de roman terug naar twee personages, Valmont en Merteuil. Het is een virtuose dialoog, geestig en vilein, waarin het koppel in een nietsontziend verleidingsspel elkaar en elkaars minnaars speelt. Ze gaan daarin zover dat ze flirten met de dood . 
Müller situeert het stuk in een salon voor de Franse revolutie of in een bunker na de Derde Wereldoorlog.
 
Vicomte de Valmont aan marquise de Merteuil in Parijs
 
Je bevelen zijn alleraardigst en de manier waarop je ze geeft misschien nog wel leuker; jij zou een mens nog van despotisme laten houden. Het is niet de eerste keer, zoals je weet, dat het me spijt niet langer je slaaf te zijn en ik mag volgens jou dan nog zo’n monster wezen, ik denk nooit zonder genoegen terug aan de tijd dat je me met lievere naampjes vereerde. Vaak zou ik die zelfs weer waard willen zijn om samen met jou eindelijk weer een voorbeeld van standvastigheid aan de wereld te kunnen geven. Maar grotere belangen roepen ons: veroveren is ons lot, en dat moeten we volgen. (…….)
Kasteel…,5 augustus 17**