Victor of de kinderen aan de macht

‘Er zijn geen kinderen meer, er zijn nooit kinderen geweest.’

Roger Vitrac schreef Victor of de kinderen aan de macht in 1928 als een nauwelijks verhulde frontale aanval op het burgerlijke gezinsleven.

Victor viert zijn negende verjaardag en beslist om niet langer het voorbeeldige kind te zijn. Hij besluit het vloerkleed onder de tafel vandaan te trekken, de poten onder de stoelen vandaan te zagen, het laken abrupt van het bed te trekken. Victor speelt met zijn zesjarige vriendinnetje op hilarische wijze het overspel tussen zijn vader en haar moeder na. De volwassenen verstijven van schaamte en ongemak. Manipulerend en provocerend ontmaskert Victor gedurende het stuk de kleinburgerlijkheid, het bedrog en het gehuichel van de ouders. De façade valt in stukken en de volwassenen proberen vertwijfeld de scherven bij elkaar te zoeken maar bij iedere stap valt hun leven verder uit elkaar.Aan het eind van het stuk en dus ook aan het einde van Victors verjaardag zijn de schellen van de ogen gevallen, ligt het overspel op straat, is er geen weg terug, is het zesjarige vriendinnetje van huis  weggelopen en heeft haar vader zich opgehangen en besluit Victor te sterven. De kinderen zullen niet, zoals afgesproken, binnen de lijntjes kleuren. Ze schieten de volwassenen recht in hun kruis!Het stuk begint als een Vaudeville, maar al gauw buitelen de ontwikkelingen zo  snel over elkaar, de raderen knarsen, lopen vast en  verandert het stuk in een tragedie. Deze tragedie, waarin de personages steeds verder in het emotionele moeras zakken, houdt tot het einde toe aspecten van de  Vaudeville. De elf rollen worden door zes acteurs gespeeld.

Speciaal voor Victor of de kinderen aan de macht hebben we de website www.victor.theater gemaakt. Hier vind je achtergrondinformatie, foto’s, inspiratiebronnen en opnames van inleidingen en voorgesprekken.